TÜRKÇE (For English please scroll down.)
 | ||
| Maureen'le Berlin'de, 1989 ya da '90. |
Hiçbirimiz gençleşmiyoruz, eş dost arkadaş yavaş yavaş bu dünyaya veda ederek hem bizi üzüyor, hem de ölümlü olduğumuzu hatırlatıyorlar. Artık bu akışı kabullendiğimi zannederken bu seferki haber hiç beklediğim cinsten değildi- Maureen ya da "Mo", (bazen "Mo Po") sanki her zaman bir yerlerde var olacaktı. İnternette bulduğum bir "anma sayfasına" göre 7 Ağustos1948'de Glasgow'da doğmuştu. Telaşlı tarzıyla muntazam İngilizce konuşur, hemşehrileriyle buluşunca İngilizcesini güçlü bir İskoç aksanı devralırdı. Vefatı ise 14 Nisan 2025, yani Facebook'taki paylaşımdan bir gün önce. Yer Hamburg; Jürgen ile oraya yerleşmişlerdi, onlarla kalmıştık bile!
Maureen kendi canlandırma sanatçısı değildi, ama canlandırma dünyasının bir elemanıydı, organizasyon işlerinin vazgeçilmeziydi.
Berlin'de Hahn Film'deki ilk günlerimden beri Maureen'in bana, sonra Lâle'yle beraber bize, çok yardımı dokundu. Dublin'den Berlin'e (o günkü adıyla Batı Berlin) uçtuğum o 1989 Şubat başında beni Tegel havaalanında karşılamıştı, o andan itibaren Hahn Film'de (o günkü adıyla Gerhard Hahn Filmproduktion GmbH) çalışma ortamına alışmamda çok yol gösterici olduğu gibi şehri tanımamda bana da yarımcı oldu. Gelir gelmez Brandenburg Kapısı'nda Berlin duvarına, duvarın tamamen içinde kalan Havel gölüne götürdüğünü, stüdyonun çalışanlara kiraladığı dairelerden bana düşene beni yerleştirdiğini ve stüdyo kesesinden eşya aldığını hatırlıyorum- küçük bir televizyon dahil. Onunla Doğu Alman yayınlarına bakar, burnumuzun dibindeki o yabancı dünyayı merak ederdim.
Bunlar bana özel davranışlar değildi; herkese öyle yardımcı, arkadaşça davranırdı. Benden bir süre sonra stüdyaya katılan Şahin Ersöz'e Maureen'in aramızdan ayrılışını haber verince şöyle bir karşılık verdi: (İngilizceden tercüme.)
"Maureen'in haberini almak beni üzdü. Hayatımızın daima tatlı anılar ve nostaljiyle dönüp baktığım bir döneminin bir parçasıydı.
"Bana daima kibar davrandı, aptal yeğenin sabırlı teyzesi gibi."
Bir de herşeyi videoya kaydetme hastalığım var, o sayede kaybettiğim birçok insan gibi Maureen'in de sesli, hareketli görüntüleri bizimle kalıyor.
Biz Türkiye'ye döndüğümüz yıllarda da (ki tekrar tekrar döndük) Hahn Film'den gelen işlerde temas ettiğimiz kişi oldu. Hamburg'da Little Green Bag şirketini kurunca da bizi unutmadı; o sırada kocası Jürgen de kendi çalıştığı Trickompany'den iş gönderiyordu. Uzakta oldukları, sık görüşemediğimiz hâlde bağlarımız kuvvetliydi.
Son olarak Facebook'ta gördüğüm o üzücü habere verdiğim karşılığı burada da paylaşmak istiyorum. (İngilizceden tercüme.)
"O kadar pırıl pırıl, canlı bir insandı, hayatımın en heyecan verici dönemi olacak günlere öyle bir pırıltı ilave etmişti ki... herhâlde Lâle de öyle düşünüyordur. Kalbimizde ve tabii ki videolarımızda yaşamaya devam edecektir."
Jürgen ve Maureen Berlin Schwedter Straße'deki stüdyoda, 1991.
ENGLISH:
| ||
| With Maureen in Berlin, 1989 or '90. |
I was taken aback as well as distressed by a bit of news shared on Facebook on April 15th 2025. Maureen Polaszek, our earliest acquaintance from Hahn Film in Berlin, a bright and lively personality bordering on panicky, had passed away. The distressing news had been shared by her husband Jürgen.
We are none of us getting younger. Not only are we sad to see friends and relations bid us farewell one by one, we are also reminded of or own mortality. Though I thought I had accepted this as the natural flow of things, it had never occured to me that this could apply to Maureen or "Mo" (sometimes "Mo Po") who would always continue to exist somewhere. From a "memorial site" I found on the Internet I found out that she was born in Glasgow on August 7th 1948. She spoke fine English in her own typical hurried style but when she met a compatriot she instantly switched to a Scottish brogue. She passed away a day before the post on April 14th in Hamburg, where she and Jürgen had settled; indeed, we had even stayed with them.
Maureen was not herself an animation artist but she was a part of the world of animation as an indispensible organizer.
From my very first day at Hahn Film in Berlin Maureen has been very helpful to me, and later, to Lâle as well. She was the one who first picked me up at Tegel airport when I flew from Dublin to Berlin (then East Berlin) at the beginning of February 1989. From that moment onwards she helped me settle in and adapt to Hahn Film (then Gerhard Hahn Filmproduktion GmbH) as well as get to know the city. I remember how, as soon as I arrived, she took me to see the Berlin Wall at the Brandenburg gate, and also to the Havel lake that lies completely within the perimeter of the Wall, and how she took me to the apartment that I was to rent from the studio and provided it with basic furniture on the Studio's expense, like a small TV set. I watched East German television on that set, wondering about that foreign world so near yet so far away.
This was not special treatment reserved for me; she was just as helpful and friendly towards everybody. My friend Şahin Ersöz had arrived at the studio shortly afterwards; when I wrote and told him about Maureen's passing this was his reaction:
When I heard the sad news I felt the urge to read it again, and
In closing, I would like to quote my own comment to that sad news I saw on Facebook:
"She was such a bright and lively person, added such a sparkle to what turned out to be the most exciting part of my life, and I suspect, Lâle's as well. She will live on in our hearts, as well as in our videotapes!"
