TÜRKÇE: (For English, please scroll down.)
Bülent ve Sedef Turan çifti ile tanışıklığımız bir yazlık komşuluğu ile başlamıştı.
Bülent bey ressamdı, ama biz ve çoğu arkadaşımız gibi bir endüstriye bağlı çalışan değil, yağlıboya ve pastel tablolar yapan, sergilere katılan bir ressamdı.
Bülent bey’in eserlerini eşim ve ben seviyorduk çünkü bizim dünyamızdan uzak değildi. Bizi sergi salonlarından kaçıran birçok “çağdaşlarından” farklı olarak görmekten zevk aldığımız, en başta ne gördüğümüzü anladığımız eserler üretiyordu, “resim” yapıyordu yani.
Yurt içi ve yurdışında eserlerini sergilemiş, ABD’de kendisini üyeliğe kabul eden Pastel Society of America tarafından imzalarına PSA harflerini ekleme yetkisi verilmiş. Ben de bu yazının başında ekledim.
Bülent ve Sedef Turan çifti son derece sıcak ve içten oldukları gibi görüş ve zevkler bakımından bize yakın insanlardı. Evlerini bize o kadar yakın bir zevkle döşemişlerdi ki bazen kendimizi kendi mekânımızda gibi hissediverirdik. Muhabbetlerinin verdiği rahatlığın da katkısı olmuştur muhakkak.
Bülent bey’in kaybıyla hayatımızın renklerinden biri daha gitti. Keşke daha sık görüşseydik diyeceğim; yaşadıkça da o kadar çok “keşke” birikiyor ki…!
 | |||||
Evlerinden bir köşe, duvarda Bülent beyin eserlerinden. (Görüntü kendi kameramdan.) A corner of their home, with some paintings by Mr. Turan along the wall. (Image from my own camera) |
 | ||
Turan'larla dışarıda bir yemek: Sedef hanım, Lâle, Bülent bey, Ekim 2018. (Görüntü kendi kameramdan.) Dining out with the Turans: Mrs. Sedef Turan, Lâle, Mr. Bülent Turan, October 2018. |
ENGLISH:
Our friendship with the couple Bülent and Sedef Turan goes back to being neighbours in a summer resort.
Mr. Turan was an artist. Unlike us and many of our friends who have applied our art to an industry, Mr. Turan created his oil and pastel paintings with the aim to exhibit.
We appreciated the paintings of Mr. Turan because we found them to be closer to our understanding of Art. Unlike many of his contemporaries who drove us away from the galleries, he made paintings we enjoyed looking at, and a precondition for that was that we understood what we were looking at; he was creating “pictures” pure and simple.
He exhibited at home and abroad with distinction, becoming a member of the Pastel Society of America, from which he has obtained the right to add the letters “PSA” after his name- as I have done at the beginning of this article.
Bülent and Sedef Turan were a couple who projected warmth and sincerity, and their views and tastes largely coincided with ours. Their home was furnished in a taste so close to our own that we sometimes felt we were in our own domain. The relaxed tone of their conversation must have contributed to the effect.
With the departure of Mr. Bülent Turan we have irretrievably lost another color in our lives. I am moved to say “if only we had seen them more frequently”; the longer we live, the more life fills up with these “if only”’s!
